Caigua i nopal

Mariaż doskonały

Obie rośliny zewnętrznie różnią się od siebie: jedna jest pnączem, druga – kaktusem. Występują też w całkiem innych regionach: pierwsza w Peru i w Boliwii; druga – przede wszystkim w Meksyku. Ale obie – w dawnej farmakopei Ameryki prekolumbijskiej – zajmowały bardzo poczesne miejsce. Każda w swoim regionie miała dość podobne działanie do tego, jakie wykazywała ta druga.

W naturze nigdy się nie spotkały. Rosły zbyt daleko od siebie. Ale dziś – dzięki nauce – stało się to możliwe. Wyciąg z jednej i z drugiej można umieścić w tej samej kapsułce. A wtedy...

Ta pierwsza

Caigua (Cyclanthera pedata) to wiotka liana, osiągająca długość do pięciu metrów. Bardzo uniwersalna – w celach leczniczych można użyć każdej jej części od korzeni, poprzez łodygę, aż po liście. O tym, że terapeutyczne zastosowanie znajdowała już w czasach prekolumbijskich, świadczą m.in. jej ceramiczne wyobrażenia, często powiązane z postaciami szamanów. A trudno byłoby pomylić ją z inną rośliną, bo swym kształtem przypomina ogórek, przez co często zwana jest peruwiańskim ogórkiem. Wieloletnie obserwacje działania caigui pokazywały, że jej przyjmowanie sprzyja utracie wagi u osób otyłych – ze wszystkimi pozytywnymi skutkami takiego działania: poprawą cyrkulacji krwi, zwiększeniem przepustowości żył i arterii oraz poprawą ogólnego samopoczucia.

Dziś w publikacjach dotyczących medycyny tradycyjnej mówi się o jej działaniu przeciwcukrzycowym oraz pozytywnym oddziaływaniu na układ krążenia. Ponadto stwierdza się, że caigua reguluje gospodarkę węglowodanami i tłuszczami. Powoduje to obniżenie ciśnienia krwi, co czyni z niej skuteczny środek przeciwdziałający nadciśnieniu.

Z badań, które przeprowadzono w Limie, wynika, że po 3 miesiącach podawania pacjentom codziennie dawki 1200 mg ekstraktu z caigui u osób biorących udział w eksperymencie nastąpił 23-procentowy spadek poziomu złego cholesterolu we krwi (LDL) i ponad 40-procentowy wzrost jego dobrej frakcji (HDL). To bardzo dobry wynik.

Ta druga

Nopal (Opuntia ficus indica) jest kaktusem o grubych, mięsistych łodygach i pięknych purpurowych kwiatach. W okresie kwitnienia stanowią one ozdobę pustynnego środowiska, w którym ta roślina występuje. Nopal jest też jednym z elementów godła narodowego Meksyku. To właśnie na kępie nopalu (opuncji) siedzi orzeł pożerający węża, stanowiący element tego godła.

Dzięki obecności bioaktywnych substancji nopal wpływa korzystnie na metabolizm tłuszczów, zmniejszając frakcję cholesterolu LDL. Jednocześnie zwiększają one ilość tzw. dobrego cholesterolu – HDL. Oba te procesy obniżają ryzyko wystąpienia chorób serca.

Nopal, poprzez wysoką zawartość pektyn, celulozy i błonnika, pomaga obniżać poziom glukozy we krwi, dzięki czemu jest skutecznym środkiem pomagającym kontrolować cukrzycę typu II. W rezultacie – przyczynia się do obniżenia wagi ciała i poprawia ukrwienie serca. Poprawia ogólną kondycję organizmu.

Wspólne działanie – synergia

Jeśli połączyć caiguę z nopalem, dochodzi do niezwykle udanego mariażu. Bardzo podobne działanie obu roślin ulega wzmocnieniu. Nie tylko dochodzi do zsumowania obu ich działań. Zachodzi zjawisko synergii. Co to oznacza? Że siła obu składników staje się większa niż wynikałoby to z prostego zsumowania ich działań. To jeden z nielicznych wypadków, kiedy dwa i dwa daje więcej niż cztery.

Właśnie z tego powodu obecnie często stosuje się wieloskładnikowe suplementy diety. Wynika to z chęci wyzwolenia synergii zawartych w nich składników. Z chęci jej wykorzystania.

Wit Romanowski