Iporuru
Roślina, która wiele potrafi
Iporuru (Alchornea castaneifolia) jest rośliną typowo amazońską. To oczywiście planta medicinal – zioło o właściwościach terapeutycznych. Nie występuje w górach, lecz na nizinach porośniętych selwą – na brzegach rzek. Nie jest potężnym drzewem, lecz zaledwie dobrze rozwiniętym krzakiem, który tylko aspiruje do tego, by stać się drzewem. Ale... nigdy do tego nie dochodzi.
Gdy rzeki wylewają, iporuru na sporą część roku trafia pod wodę. Ale to roślinie nie przeszkadza, bo w takich warunkach też potrafi się rozwijać. Tubylcy, którzy od dawna znają jej dobroczynne prozdrowotne działanie, mówią, że wtedy „gromadzi siły”, którymi może się posłużyć, gdy ponownie wynurzy się na powierzchnię po opadnięciu wód.
Wszechstronne działanie
Mowa oczywiście o siłach terapeutycznych. Dr Zentano Torres w znanej monografii Farmacopea Andina stwierdza:
„Prozdrowotnie może być wykorzystana cała roślina – liście, łodyga i korzenie. Iporuru charakteryzuje się bardzo wyraźnym działaniem antybakteryjnym i przeciwzapalnym. W peruwiańskiej medycynie tradycyjnej surowiec ten znajduje zastosowanie m.in. do sporządzania przyjmowanych po posiłkach maceratów i odwarów o działaniu hipoglikemicznym [czyli przeciwcukrzycowym – red.]. Roślina zyskuje też coraz większą popularność (staje się wręcz modna!) wśród osób trenujących aerobic i biegi, ponieważ stwierdzono jej działanie anaboliczne, co sprzyja utrzymaniu mięśni w dobrym stanie. Ale właściwości lecznicze iporuru na tym się nie kończą, co wynika m.in. z faktu, że roślina zawiera rzadko występujący alkaloid – alchorneinę, substancję o wszechstronnym i wciąż badanym działaniu.”
Niepowtarzalne proporcje
Inne ważne substancje biologicznie czynne, które znajdziemy w iporuru, to: chalkony, flawony, flawanony, saponiny, taniny, a także kwas antranilowy, kwas gentyzynowy i johimbina – substancja o powszechnie znanym silnym działaniu afrodyzjakalnym.
Prof. dr hab. Jerzy Łukasiak: – Studiowałem skład iporuru pod względem wagowym. Roślina ta jest nie tylko rezerwuarem dobroczynnych związków chemicznych, lecz występują w niej one w świetnie wyważonych proporcjach. Jak przypuszczam, właśnie w tym może kryć się tajemnica jej wysokiej skuteczności.
Pod wodą nie ma plantacji
Fakt, iż iporuru przez wiele miesięcy rozwija się pod wodą, powoduje, że występuje praktycznie wyłącznie w swoim środowisku naturalnym. Nie można go uprawiać na plantacjach, bo nie ma plantacji pod wodą. To ma poważne konsekwencje: iporuru jest rośliną stosunkowo rzadką, stąd też podaż suplementu diety z tego surowca nie jest wielka. Potrzebujący, do którego rąk trafi iporuru, jest wielkim szczęściarzem.